เด็ก ๆ
แม่มูนมั่นยืนเขียนจดหมายถึงราษฎรอาวุโสและอดีตนายก
ฯ
9
มิถุนายน 2543
เมื่อวันที่
9 มิถุนายน 2543 เวลาประมาณ 10.30 น.นักเรียนโรงเรียนหมู่บ้านแม่มูนมั่นยืน
จำนวน 15 คน
ได้ร่วมกันทำกิจกรรมที่หมู่บ้านแม่มูนมั่นยืน
7
นักเรียนได้ทั้งชายหญิงได้ช่วยกันวาดรูปบนแผ่นผ้าสีขาว
ซึ่งก็มีทั้งรูปปลา
รูปบันไดปลาโจน ป่าไม้
แม่น้ำ
เด็กๆสื่อปัญหาด้วยภาพเช่น
ปลาท้ายเขื่อนข้ามบันได
ปลาโจนไม่ได้เพราะไม่มีขาเหมือนคน
ภาพแม่น้ำก่อนการสร้างเขื่อน
ซึ่งมี ปลา กุ้ง หอย
อยู่เป็นจำนวน มาก
มีป่าริมน้ำที่เขียวชอุ่ม
มีป่าริมน้ำ
มีสิ่งมีชีวิตอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข
จากนั้นนักเรียนก็ได้เขียจจดหมายถึงนักวิชาการ
เช่น เด็กหญิงสุนันทา
ดวงน้อย อายุ 11 ปี
นักเรียนชั้น ป.5
ส่งจดหมายถึง อ.ประเวศ วะสี
ราษฎรอาวุโส
มีเนี้อหาว่าตนได้มาอยู่กับพ่อแม่ในที่ชุมนุมเพราะพ่อแม่
เดือดร้อนจากการสร้างเขื่อนปากมูล
และได้ต่อสู้มา 15
เดือนแล้วแต่รัฐบาลยังไม่ลงมาแก้ไขปัญหา
ข้าวก็ เริ่มหมด
ปลาก็หาไม่ได้
และเนื้อความจบลง
ด้วยข้อความที่ว่า "ท่านจงจะช่วยเป็นกรณีเร่งด่วน"
เด็กหญิงนภากร สิงห์งาม
ได้เขียนจดหมายถึงอดีตนายกรัฐมนตรี
นายอานันท์ ปันยารชุน
บอกว่าตนมา
อยู่ในที่ชุมนุมกับพ่อและแม่เนื่องจากได้รับผลกระทบจากการสร้างเขื่อนปากมูล
มาขอความเป็นธรรมจาก
รัฐบาล
ขณะนี้ชาวบ้านอยู่อย่างอดๆ
อยากๆ ข้าวก็หมดลงไปทุกวัน
น้ำท่วมไร่ท่วมนาชาวบ้านจึงได้มา
เรียกร้องกับรัฐ
ตนอยากเห็นพ่อแม่มีความสุข
จึงมาอยู่ที่สันเขื่อนด้วยเพื่อเป็นกำลังใจในการต่อสู้
ด.ญ.นภากรลงท้ายจดหมายว่า
"หนูจึงขอความเห็นใจจากท่าน
หนูหวังว่าท่านจะช่วยเหลือ"
ขณะที่เด็กหญิงศรีวรรณ
วีระศรี อายุ 12 ปี บอกว่า
มาอยู่ที่หมู่บ้านแม่มูนมั่นยืนกับยายเนื่องจากยายได้รับ
ผลกระทบจากการสร้างเขื่อนปากมูล
ตอนนี้สภาพในที่ชุมนุมน่าสงสารเพราะชาวบ้านไม่มีข้าวที่จะกิน
หาปลาก็ไม่ได้
ปลาก็ขึ้นบันไดปลาโจนไม่ได้
ชาวบ้านจึงอยู่แบบอดอยากยากแค้น
ท้ายจดหมายของด.ญ ศรีวรรณ
ระบุว่า "หนูอยากให้ท่านช่วยประสานงานทางผู้มีอำนาจให้มาแก้ปัญหาในส่วนนี้ก่อน
หรือส่ง
เสบียงมาให้ผู้ที่มีความเดือดร้อน
สุดท้ายหนูหวังว่าท่านคงปราณีพวกหนู"
นอกจากนี้ยังมีนักเรียนอีกหลายคนที่เขียนจดหมายเพื่อส่งผ่านไปยังผู้มีอำนาจให้ลงมาแก้ไขปัญหา
ให้พ่อ
แม่ผู้ปกครองของพวกเขา
|
